هستم

خاک سرد
هرچه خواستی انجام شد!
سلامی سُریده از خاکِ سرد را بانگیست،
که آی!
این خلایق ارزانی تو
اگر خراشی را
بیهوده به جانش نواختی!
...
دیگربار بگویم!
از من نبود دیروزت،
که اینچنین دربه در،
لاشه های خاک را،
کفن پوش ِ این سالیان بی ترانه ام،
بی سرود،
بی سلام،
غلتاندی به بی نشانی نامه ات!
...
بانگی برآر!
که روزم را،
از دهانم ربودی
اما
نه اکنون
نه فردا
شکایتی نخواهد بود!
می دانی چرا؟
...

!دیگر هیچ نشانی ام نیست