نیک آهنگ کوثر و دلتنگی های شبه سیاسی یک جغرافیدان ( بیا! درستش کردم! همون زمین شناس ) در تورنتو

نیک آهنگ پشت ویترین! اُه نه ببخشید ! در قطار، که بعد از اینهمه مدت زندگی کردن در کانادا، هنوز سئوالش این است که بالاخره لیلی زن بوده یا مرد؟!

نظرات

‏ناشناس گفت…
قشنگه نیما. همچنان مشغول کاری! زنده باد
‏ناشناس گفت…
hamishe
‏ناشناس گفت…
Manzooreto nafahmidam, aghaye kowsar zamin shenase, na joghrafidan!
‏ناشناس گفت…
آقای نیلیان. کاریکاتورهای‌تان فوق‌العاده‌اند. دست‌مریزاد! محمد و سفارت و زندگینامه احمدی‌نژاد که محشر بودند. سپاس.
‏ناشناس گفت…
اول اینکه سپاسگزار یادداشت دوستانه‌ات هستم نیمای عزیز. راستش من هم از همان زمان نقطه‌الف (شد تاریخ نقطه‌الف! انصافا علاوه بر نوشته‌های عالی خود ایشان، با کلی نوشته عالی دیگر هم آشنا شدم از طریق نقطه‌الف) می‌شناختم وبلاگ‌تان را. منتها مثل این بچه‌ خجالتی‌ها، هنوز هم کلی طول می‌کشد تا سلام بدهم، این‌کاریکاتورها را نمی‌توانستم بدون سپاسگزاری بگذرم. چه خوب شد!. درباره نان مفت که به شدت موافقم هیچ‌جای دنیا پیدا نمی‌شود. از طرفی ترسیدم بنویسم کجای این زمین، بیایند بگویند تو که تا افغانستان هم نرفتی چرا حرف می‌زنی؛ از طرف دیگر باید اعتراف کنم چشمش دنبال شندرغاز حقوق بیکاری بوده لابد، که احتمالا به نویسنده‌های بیکار هم تعلق نمی‌گیرد!/ اتفاقا لینک سایت پرلاشز را هم گذاشته‌ام. چند وقت یک‌بار که مجازی می‌روم سر مزار موریسون و هدایت به خودم همین مرده‌پرستی را یادآوری می‌کنم. بعد فکر می کنم آخر اینها مرده‌شان که از من زنده‌تر است اما! خلاصه اینکه خیلی دوست دارم یک‌بار بروم سر قبر موریسون و یک بطری الکل سفید بگذارم آنجا! بگویم اندازه باخ اعظم دوستش دارم بی‌شک گردنم را خرد می‌کنند!/ اول اینکه متاسفانه من تئاتری بی‌بو و بی‌خاصیتم. هم‌کلاسی‌های خودم را هم دیگر نمی‌شناسم و نمی‌بینم! با‌این‌حال به خاطر دارم دوره دانشجوئی از محمود رضا رحیمی کاری دیدم که خیلی هم خوشم آمد. حتما به بچه‌های آشناتر می‌سپارم که اگر دیدند و شناختند حتما سلام شما را برسانند. این را قول می‌دهم. و اینکه شما اولین نفری هستید که گفته وقتی موریسون گوش می‌کنم یادش باشم. خیلی خوشحالم. این را هم قول می‌دهم که یادتان باشم رفیق. خوشحالم که با هم آشنا می‌شویم. سرخوش باشی و پیروز همیشه.
‏ناشناس گفت…
کلی خندیدم!

پست‌های پرطرفدار