هستم

MANO NEGRA
راستش نمی دانم چه روزی است! لحظاتم را فروخته ام به باد. از بس خبرهای ناگوار دور و برت زوزه می کشند که رمقی نمی ماند برای آدم. هواپیما سقوط می کند روی سر مردم، رئیس جمهور می خواهد با خداباوری حادش، ملت را به کشتن دهد ، گستاخی می کنند، حریم شخصی مردم رعایت نمی شود، همه به هم توهین می کنند، برای هم چاقو و پنجه بکس می کشند، شعبون بی مخ ها زیاد شده اند، و ... بعد هم ادعا می کنیم که صادر کننده ی فرهنگی هستیم؟
چه بسیار نیروی فرهنگی جوان داریم اما افسوس که گستاخی این روزها، امانشان نمی دهد. ناچاراند که نباشند، که مخفی باشند، مبادا گزندی برسد بهشان، خب حق دارند.
چه می شود کرد؟ حکومت ایران حکومت خداست نه مردم، تا زمانی که تفکر حاکم این است کاری نمی شود انجام داد.
به قول کنفسیوس اگر می خواهی فرهنگی را عوض کنی، موسیقی اش را عوض کن!

گوش کنید به دو ترانه از آلبوم "کینگ آف بانگو" از مانو نگرا
LE BRUIT DU FRIGO
PARIS LA NUIT