Egon Schiele
من گمان نمی کنم کسی وجود داشته باشد که پدر بزرگوارم را با آن اندوه بزرگش به یاد آورد. من می دانم که کسی نمی تواند درک کند چرا من، همیشه به جاهایی می روم که پدرم عادتش برآن بود که آنجاها باشد، جایی که من درد را می فهمم... من به ابدیت آفریده ها ایمان دارم... چرا من همیشه از مقبره ها و چیزهایی شبیه آن نقاشی می کشم؟ چون که آنها همچنان به زندگیشان در درونم ادامه می دهند.
نظرات
ارسال یک نظر