ودکا و اسباب آش و دانه ی قناری موجود است

تئو وان گوگ

دیروز، 2 نوامبر 2005 برابر بود با سالروز کشته شدن تئو وان گوگ توسط افراطگرایی مسلمان. دیشب که مشغول تماشای میزگردی که به همین مناسبت از شبکه ی هلندی زبان پخش می شد بودم، با تمام وجود حضور فاشیسم را نزدیک خودمان، لمس کردم. نگاهی به اطراف بیاندازیم دوستان! روح مطلق گرایی بی اندیشه را می شود دید. لازم نیست که خیلی دور شویم! نگاه کنیم به جامعه ی ایران. خود را نقد کنیم پیش از اینکه دیگران را به باد تمسخر بگیریم. به یاد حرفهای احمدی نژاد افتادم که خواهان حذف اسرائیل از نقشه ی جهان است، به ناخوداگاهی جمعی ایران فکر می کردم که تشنه ی آشوب شده است. نگران کننده است دوستان!

اکنون و در این زمانه که دنیا جنگهای اول و دوم جهانی را پشت سر گذاشته و به سمت صلح پیش می رود، به میان آوردن مباحثی چون خشونت و خونریزی، معنایی جز حضور فاشیسم ندارد.

یکبار برنامه ای از تلویزیون پخش شد که یکی از حضار، حرف خوبی زد. او گفت: " ما نمی گوییم که مسلمان ها همه تروریست هستند، فقط سئوال اینجاست که چرا بیشتر تروریست ها مسلمانند."