ودکا و اسباب آش و دانه ی قناری موجود است

نامه ایی گمشده

آنجا که خاک سرد می شود، آنجا که چهارفصل ِ نگاهت، گم می شود در وهم ِ سکوت ِ باد، یا شاید جایگزینی ِبی موسیقی ِ شکوه ِ شب! یادت هست که بی خبر آمدی؟ یادت هست که فراموشی ِ باد را قربانی ِ درگاه ِ جلادان کردی؟ یا اینکه فقط من نابینایم ای جام ِ بی شرابم؟! موسیقی ِ هایدن در فضا می چرخید! چه غرق ِ در وزش ِ زمستان بودی ای ناگزیر از تکرار ِ تازیانه ها! چه پرخاشگر بود هستی ات و چه بی نشان می خواند ت، شلاق ِ نفسهات! وه چه باشکوه آمدی بر سفیدی برف! می بینمت که ایستاده ای بر اوج ِ سرخی ِ دوزخ! یادمان باشد که از این به بعد، بهشت را، دوزخ ِ رنگین ِ تو بنامیم! نت های ِ نقشت را بسپاریم به دست ِ افیون ِ منحنی ِ لبخندت و خود، پنهان شویم در مزارع ذرتی که سالیان سال است می شناسیمشان!

قطعه ی بسیار زیبایی از " یوزف هایدن " - بشنوید